W dniach 15-17 czerwca 2018 r. odbyła się pierwsza tura rekolekcji dla doradców życia rodzinnego diecezji pelplińskiej.
Rekolekcje prowadził Lech Dokowicz, polski reżyser i producent filmów o tematyce religijnej/dokumentalnej, żywo zaangażowanego w szerzenie dzieł ewangelizacji, znany jest z inicjatyw takich jak Wielka Pokuta czy Różaniec do Granic. Prywatnie jest mężem i ojcem pięciorga dzieci.
Uczestnicy oddali siebie i swoich bliskich Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, przyjmując Jego bezwarunkową miłość.
Doradcy rozważali na temat rzeczywistości walki duchowej, która dokonuje się w dzisiejszym świecie. Nasza nadzieja i zwycięstwo w Bogu: „Quis ut Deus?!”. Na temat SZAL – Szkoły Animatorów i Liderów w diecezji pelplińskiej mówił ks. Wojciech Niemczewski.
W Białogórze w dniach 6-8 października 2017 r. swoje rekolekcje przeżywali Doradcy Życia Rodzinnego.
Doradcy rodzinni diecezji pelplińskiej od tego roku mają możliwość wyboru jednej z dwóch tur rekolekcji formacyjnych. Pierwsza z nich odbyła się w Pelplinie w dniach 30 czerwca do 2 lipca 2017 r. Oba programy weekendowe prowadziła dr Iwona Niedbalska, lekarz pediatra z doświadczeniem systemowej terapii rodzin.
Pani Doktor emanowała na nas dobrocią i mądrością wypływającą z doświadczenie życia. Pani Doktor podzieliła się z uczestnikami doświadczeniem spotkania z ks. Aleksandrem Zienkiewiczem, duszpasterzem akademickim we Wrocławiu a obecnie Sługą Bożym. Polecała też serdecznie Jego książkę pt. „Miłości trzeba się uczyć”. Dr Iwona Niedbalska mówiła o potrzebie wielkiej delikatności w odniesieniu do dzieci. Głęboko w serca doradców zapadły tematy dotyczące miłości fundamentalnej, pięciu języków miłości, poczucia własnej wartości, przeżywania złości. Pani Doktor wprowadziła nastrój wzajemnego zrozumienia i miłości bezwarunkowej, zachęcała do pozbycia się oceniania drugiej osoby. Zachęciło to do rozwoju miłości względem dzieci, ale również współmałżonka czy siebie.
Odbyły się rekolekcje dla doradców życia rodzinnego diecezji pelplińskiej. W dniach 30 czerwca do 2 lipca 2017 r. spotkało się 130 doradców.
Słuchali oni dr Iwony Niedbalskiej mówiącej o różnych wymiarach wychowania dzieci.
Doktor, pediatra, psychoterapeuta umiejętnie wplatała w swoje wystąpienia wątki biblijne i swoje przekonania religijne. Dr Iwona Niedbalska mówiła o miłości fundamentalnej, językach miłości, radzeniu sobie z gniewem.
Fragment homilii o posłudze doradców i wyrażenie wdzięczności za ich posługę
Całość homilii ks. biskupa Wiesława Śmigla na zakończenie rekolekcji
Odbyły się rekolekcje dla doradców życia rodzinnego 2016.
Swoim doświadczeniem wiary i przemyśleniami na temat teologii ciała Jana Pawła II dzielił się z uczestnikami ks. dr Sławomir Kunka.
W dniach 8-10 lipca 2016 prelegent przybliżał doradcom rodzinnym tajniki myśli ukazującej świętość ciała ludzkiego. W rekolekcjach brało udział 180 doradców rodzinnych diecezji pelplińskiej.
Ks. Kunka mówił, że Bóg zbawia nas przez ciało. Jest Bóg, jest człowiek a pomiędzy nimi Ciało Chrystusa. Najważniejszym ciałem dla człowieka wierzącego jest Ciało Chrystusa.
Ks. Sławomir mówił, że tylko Bóg może zaspokoić wszystkie pragnienia ludzkiego serca. Nie jest w stanie do końca ich zaspokoić nawet najlepszy współmałżonek.
Ktoś może powiedzieć, że lepiej by było gdyby Bóg stworzył człowieka bez „tej seksualności”. „Nie!” – mówił rekolekcjonista – cielesność, seksualność jest święta. Pierwszym sanktuarium, w którym był złożony Najświętszy Sakrament było niepokalane łono Maryi.
„On i ona – dzieci jednego Ojca”
Nagrania z rekolekcji
1. Stworzenie jako dar Miłości. Wprowadzenie do „teologii ciała”
2. Pierwotne doświadczenia Adama a nasze doświadczanie miłości
3. Diabelska pokusa bycia „jak Bóg” a obraz Boży w człowieku
4. Matka Boża
5. Ojcostwo Boga a miłość oblubieńcza
6. Mowa ciała. Przysięga i wierność
7. Rodzina w drodze do domu Ojca
Mszę św. na zakończenie rekolekcji sprawował bp. Wiesław Śmigiel. Mówił, że w ważnej choć czasem niełatwej posłudze doradcy rodzinni nie są sami, jest z nimi Jezus Chrystus. Ksiądz Biskup po zakończonej Mszy św. wręczył misje kanoniczne nowym doradcom życia rodzinnego, którzy ukończyli szkolenie w dekanacie skarszewskim i łebskim.
W niedzielę 28 czerwca 2015 zakończyły się rekolekcje dla Doradców Życia Rodzinnego diecezji pelplińskiej.
Wzięło w nich udział 210 doradców, którzy na co dzień spotykają się z narzeczonymi i małżonkami w parafialnych poradniach rodzinnych. Rekolekcje rozpoczęły się w piątek spotkaniem i wspólną modlitwą z ks. Maciejem Oparką posługującym w Zambii. Misjonarz przybliżył uczestnikom realia rodziny mieszkającej w Afryce, ukazując zarówno jej bogactwo jak i trudności. Tegoroczne spotkanie doradców nacechowane było solidną powtórką i pogłębieniem znajomości metody rozpoznawania płodności wg prof. J. Rӧtzera. Przez piękno fizjonomii początków życia ludzkiego i szczegółowe omówienie sposobu rozpoznawania tego, kiedy kobieta jest płodna, a kiedy nie jest, przeprowadziła uczestników dr Agnieszka Chrobak. Prelegentka jest Instruktorem Instytutu Naturalnego Planowania Rodziny INER oraz prowadzi badania naukowe w zakresie nauk medycznych przygotowując habilitację. Trzydniowe spotkanie doradców zakończyło się w niedzielę Mszą św. pod przewodnictwem ks. Biskupa Wiesława Śmigla. Ks. Biskup na podstawie czytań Liturgii Słowa wyznaczył duszpasterstwu rodzin trzy płaszczyzny działania. Pierwsza z nich to obrona tego co jest związane z naturą, proklamowanie praw natury. Druga to oferowanie metod, które pomogą zachować porządek naturalny, a tym samym wolę Bożą, w codziennym życiu. Duszpasterstwo ma pomagać w porządkowaniu własnego wnętrza i relacji z innymi, szczególnie w małżeństwie i rodzinie. Biskup podkreślił, że to jednak nie wystarczy, ponieważ ostatecznym celem budowania na dwóch wymienionych filarach jest spotkanie z Bogiem. W związku z tym istnieje jeszcze potrzeba prowadzenia ludzi do spotkania z Jezusem Chrystusem. Po Mszy św. ks. Biskup Wiesław Śmigiel wręczył misje kanoniczne 18 nowym doradcom życia rodzinnego, którzy przygotowali się do tej posługi w ostatnim roku akademickim.
Wszystkim Doradcom Życia Rodzinnego, którzy uczestniczyli w spotkaniu serdecznie dziękujemy za ten wspólnie spędzony czas.
Homilia Bpa Wiesława Śmigla na zakończenie rekolekcji.
Państwo Jadwiga i Jacek Pulikowscy dzielili się swoimi przemyśleniami z Doradcami Życia Rodzinnego Diecezji Pelplińskiej.
W dniach od 27 do 29 czerwca 2014 r. odbyły się kolejne rekolekcje dla doradców rodzinnych. Uczestniczyło w nich 250 osób, w tym spora część to małżeństwa. Państwo Jadwiga i Jacek Pulikowscy dzielili się praktycznymi przemyśleniami dotyczącymi relacji w małżeństwie i rodzinie. Hasłem rekolekcji były słowa „Znaczenie więzi małżeńskiej dla szczęścia w rodzinie”.
Rekolekcje zakończyły się Mszą św. pod przewodnictwem Ks. Biskupa Wiesława Śmigla.
1. Szczęście, hierarchia wartości
Myśli wybrane:
Przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę – to realne zdanie mówiące o tym czy świat będzie istniał czy nie (…) Jeżeli zniszczy się rodzinę zniszczy się przyszłość świata, bo nie będzie terenu gdzie można wychować człowieka do wartości.
A.. przyszłość rodziny przez co idzie? Przyszłość rodziny idzie przez przyszłość jakości małżeństw. A te zależą przede wszystkim od więzi mąż – żona. I tu jest problem ogromnie trudny, bo występuje totalna asymetria: wszystkie kobiety wchodzące w małżeństwo marzą o budowaniu więzi. Nie potrafią tych marzeń wprowadzić w życie i są zawiedzione z tego powodu. Nawet marzą o większej więzi niż jest możliwa w przypadku takiego konkretnego faceta, który jest jednak ograniczony w tym zakresie, grubo ciosamy i w ogóle nie nastawiony na więzi.
Dla nas, Panowie, to jest kluczowa sprawa (…) żebyśmy uwierzyli, że najważniejsze (…) dla mnie samego jest budowa więzi z moją żoną.
Zagubienie dziecka dorastającego w największym stopniu zależy od tego czy miało dobrą relację z przyzwoitym ojcem czy nie.
Jesteśmy jedynymi stworzeniami by być szczęśliwi. Co stoi m na przeszkodzie? Fałszywe wizje szczęścia.
Świat uwierzył, że szczęście leży w przyjemnościach. „Grzeczne dziewczynki idą do nieba a niegrzeczne mają raj na ziemi” – fałszerstwo najwyższej wody, kłamstwo najordynarniejsze, bo te niegrzeczne mają, w krótkim czasie piekło na ziemi.
Świat uczy że do szczęścia dochodzi się łatwo, lekko i przyjemnie. A Jan Paweł II nauczał, że na szczyty idzie się pod górę, do źródła płynie się pod prąd.
Znamy tragedie kiedy przestawi się poniższą hierarchę: relacja z Bogiem mąż – żona dzieci rodzice i teściowie inni ludzie.
Żyjemy po to, żeby się zbawić, choć świat nas kusi i mówi, że żyjemy żeby się zabawić.
Czy nasze dzieci oglądają sytuacje, że tata przytula mamę? A jak się pokłóci, to czy się pogodzi przy dzieciach? Strona małżeńska, która się godzi na rozwód, traci prawo mówienia, że kocha dzieci.
2. Przebaczenie
Mówiąc o przebaczeniu Pan Jacek zachęcał do używania w życiu rodzinnym słów „przepraszam” i „wybaczam”. Zaproponował robienie rachunku sumienia z czasu jaki poświęcamy na swoje własne szczęście. Jesteśmy zobowiązani dbać o swoje szczęście.
Stawiał pytania:
„ile czasu dziennie poświęcasz na swój osobisty wzrost”, „ile czasu poświęcasz na relację z Bogiem, czas na modlitwę nie będzie zmarnowany”.
Zachęcał do refleksji ile czasu dziennie uczestnicy rekolekcji poświęcają na relację z żoną, z mężem, żeby choćby wysłuchać tę drugą osobę, być może w sprawach, które zupełnie mnie nie interesują.
Następnie pytał: „ile czasu dziennie poświęcasz dzieciom a ile na komputer, telewizję.
Ile czasu poświęcam na dobrą relację z rodzicami i teściami? Nie wychowując ich, nie zmieniając, wystarczy być z nimi, dać im trochę radości, choćby porozmawiać „o głupotach”.
3. Więź małżeńska –co robić żeby była lepsza?
5 powodów dla których małżonkowie nie mogą się do siebie zbliżyć:
1. niedojrzałość osób – egoizm i nieumiejętność przekroczenia siebie, egoista nie może złożyć bezinteresownego daru z siebie, a nawet tego nie chce tego zrobić
2. inność kobiety i mężczyzny – niezrozumienie inności tej drugiej osoby – kobietom brakuje potwierdzenia ich kobiecości i mężczyznom brakuje potwierdzenia ich męskości
„on źle, inaczej myśli, czuje – właściwie on nie czuje, to ja czuję, on źle tęskni, źle odpoczywa”
„ona bez powodu płacze, przecież jej tłumaczę…”
3. siebie nawzajem nie dowartościowujemy – mężczyzna nie daje żonie tego, czego ona potrzebuje a kobieta nie daje mężczyźnie tego, co on potrzebuje
4. relacje małżonkowie – rodzice; zaburzone relacje emocjonalne w tej dziedzinie, uwiązanie uczuciowe; „nie da się zbudować elementarnie poprawnej więzi ze współmałżonkiem jeżeli nie będę miał poprawnych relacji z teściami”
5. nieumiejętność komunikowania się; wypominanie, brak słuchania, rozmawianie z ranieniem się
Dzisiaj promuje się programowy egoizm: „mi musi być wszystko podporządkowane”
ad 1.
Ulubione zajęcie złego ducha to mieszać pojęcia: często miłością nazywa się uczucia – ślubowałem jej miłość więc mam troszczyć się o jej dobro, również najwyższe dobro jakim jest zbawienie, obojętnie czy mi się chce czy mi się nie chce.
Córka, która jako mała córeczka była dla taty księżniczką jest odsuwana przez ojca w wieku dorastania, ojciec wycofuje bliskość, kiedy córeczka staje się kobietą, jaki ona wyciąga wniosek: „jako córeczka byłam księżniczką, jako kobieta jestem do niczego” – czego ona potrzebuje? potwierdzenia swojej kobiecości!
„… ale przecież Pani go kocha, bo Pani się troszczy o jego dobro, martwi się o niego, gotuje mu, pierze. A wytrzymać z nim Pani nie może, bo zniszczyliście uczucia, teraz porozmawiamy o tym, co zrobić żeby odratować uczucia”.
Ktoś chce odejść z małżeństwa „bo już nie kocha”, odpowiedz: „no to kochaj, jak obiecałeś! Troszcz się o dobro”.
Wiem, że uczucia są zniszczone. A… gdybyście wrócili do domu i pobawili się w parę zakochanych, kto lepiej zagra zakochanego: „och”, „ach”, „proszę”, „dziękuję”. Jak się zabawa spodoba to można ją przedłużyć!
Młoda żona często chce się poświęcać bezgranicznie, ale nie jest dobrze jeżeli on się zaczyna przez to rozleniwiać, wtedy trzeba przemyśleć czy to poświęcenie dobrze działa.
ad. 2
wszyscy mężczyźni zdradzający żonę, z którymi rozmawiałem, poza jednym, powtarzali: „proszę pana, ja w domu nic nie znaczę, moja żona sama sobie ze wszystkim da radę”, „a ta nowa kobieta beze mnie sobie nie da rady”.
W czym jesteśmy inni?
KOBIETY
kobiety oczekują masowo, że mężczyzna będzie się domyślał, natomiast mężczyzna się nie domyśli, natomiast jest wyuczalny i jeżeli będzie kochał to będzie robił to, czego żona oczekuje
kobiety oczekują, że „będziemy robić wszystko razem” – jeżeli mężczyzna idzie z żoną na zakupy i nie marudzi po 20 minutach to jest ideał; „mężczyzna idzie do sklepu żeby kupić a kobieta żeby kupować”
kobiety oczekują, że mężczyzna będzie misiaczkiem, pluszaczkiem
mężczyzna odpoczywa wyłączając się zupełnie: „daj mu 30 minut, ale nie przerywaj”, jak mężczyzna przerwał odpoczynek to musi odpoczywać od początku
zapraszanie do stołu na obiad – żona podchodzi do męża: „przepraszam że ci przeszkadzam, choć, zjesz i wrócisz do pracy”
MĘŻCZYŹNI
mężczyzna chce zrozumieć zachowania kobiety – to jest niemożliwe, nie da się zrozumieć zachowań kobiety z prostej przyczyny: „kobiety same nie rozumieją swoich zachowań, zachowanie kobiety w dużej mierze zależy od zachowania uczuć”,
żona jest krótkowidzem, w szczegółach widzi to, co jest blisko – mężczyzna jest dalekowidzem, widzi daleko, perspektywę,
jeżeli kobieta będzie się uczciwie szanować to wyuczy mężczyznę żeby ją szanował
kobieta ma podzielność uwagi: „ja, jako mężczyzna mogłem zająć się dziećmi, ale ktoś musiał ugotować obiad, mogłem ugotować obiad, ale ktoś musiał się zająć dzieci”
żona zrobiła 99 rzeczy w domu, a jaką mąż widzi? – tą niezrobioną! zrobiła tysiąc rzeczy, których on nie widzi
kobieta mówi dlatego, że ma jakiś ładunek emocjonalny, ona musi się tym podzielić, to jest bardzo waży element jej macierzyństwa,
mężczyzna mówi, żeby przekazać informacje
jeżeli kobieta potrzebuje słyszeć 3 razy dziennie, że mąż ją kocha to mądry mąż mówi to 5 razy dziennie, nie dlatego, że on ma potrzebę mówienia tego, tylko dlatego, że ona potrzebuje to słyszeć
4. Seksualność
5. Świętowanie niedzieli
6. O dojrzewaniu, różnicach i dowartościowywaniu
7. Teściowie
8. Kobiecość
9. Męskość
10. Narzędzia dobrej komunikacji
RELACJA z zakończenia rekolekcji i wręczenie misji kanonicznych
Po Mszy św. na zakończenie rekolekcji ks. Biskup Wiesław Śmigiel wręczył misje kanoniczne 15-tu nowym doradcom, którzy w ostatnim roku akademickim ukończyli szkolenie przygotowujące ich do tej posługi.
Para Diecezjalna Doradców Życia Rodzinnego
Doradczyni Elżbieta Myszka
Natalia Bogusław Glanerowie
Słowa ks. Biskupa Wiesława Śmigla na zakończenie rekolekcji:
„Gratuluję wszystkim, którzy otrzymali dzisiaj misję do tego ważnego zadania jakim jest przygotowanie do sakramentu małżeństwa i troska tych, którzy ten sakrament już zawarli. (…) Hierarchia Kościoła prosi Was o pomoc udzielając wam misji, czyni z was najbliższych swoich współpracowników. Ale Moi Drodzy, musimy pamiętać, że bycie Doradcą Życia Rodzinnego to zaszczyt, (…) to jest wielki zaszczyt.
W naszej diecezji mamy wspaniałe tradycje (w zakresie duszpasterstwa rodzin). W te tradycje wpisuje się i posługa ks. śp. Rektora Infułata Jerzego Buxakowskiego, który nie tylko teoretycznie przygotowywał zagadnienia związane z teologią rodziny, ale w praktyce wprowadzał wszystkie te założenia w naszej diecezji. W tą tradycję wpisuje się też bardzo długa, wieloletnia posługa Pani magister Jadwigi Borkowskiej i wielu innych ludzi. Tak to już jest w Kościele, że wszędzie potrzebujemy ludzi starszych, którzy przekazują nam doświadczenie i swoją wiedzę, ale potrzebujemy też ludzi młodych, którzy swoim dynamizmem ubogacają dane duszpasterstwo, a co ważniejsze zapewniają to, że to duszpasterstwo będzie trwało i się rozwijało . Bardzo się cieszę, że z nami są i starsi przedstawiciele duszpasterstwa rodzin – dziękuję za Wasze doświadczenie, za wszystko co wkładacie w to duszpasterstwo i cieszę się, że są młodzi przedstawicie doradców życia rodzinnego bo to jest nadzieja na przyszłość”.
Tegoroczne rekolekcje dla doradców życia rodzinnego diecezji pelplińskiej odbywały się w dniach od 28 czerwca do 1 lipca 2013 roku w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Rekolekcje są ważnym elementem nie tyko formacji duchowej, ale zawierają również elementy szkoleniowe, ważne dla dalszej pracy doradców życia rodzinnego. W spotkaniu formacyjnym wzięło udział 230 osób.
Rekolekcje przeprowadził Ojciec Ksawery Knotz, kapucyn,doktor teologii pastoralnej, duszpasterz małżeństw i rodzin. Autor wielu książek, redaktor naczelny wortalu internetowego www.szansaspotkania.net.
Ojciec Knotz w swoich konferencjach poruszał tematykę związaną z ważną sferą życia małżeńskiego- intymnością małżeńską. W katolicyzmie nie ma podziału na sfery życia bliższe i dalsze Bogu. Cały człowiek, wraz ze swoją płciowością i seksualnością został stworzony przez Boga i należy do Niego. Gdy tworzy się nieprawdziwe podziały sankcjonuje się fałszywą dwutorowość codziennego życia i wyznawanej wiary. Więcej w Pielgrzymie.
Ewa i Zbigniew Wojszko
Mszy św. na zakończenie rekolekcji przewodniczył ks. Biskup Ryszard Kasyna
Ks. Biskup w homilii nawiązał do pierwszego czytania, które ukazywało Abrahama targującego się z Panem Bogiem o życie mieszkańców Sodomy i Gomory. Za cenę kilkunastu sprawiedliwych chciał on ocalić całe miasto. Jednak, jak powiedział Ks. Biskup, brakowało mu człowieka.
Dalej Ks. Biskup mówił, że może dzięki tym niewielu sprawiedliwym, wielu niesprawiedliwych będzie mogło niejako rozgrzebać popioły własnego człowieczeństwa i doszukać się tam tej maleńkiej iskierki, którą można rozdmuchać w wielki płomień. Tak, jak rozdmuchała go jawnogrzesznica, o której Jezus powiedział że wiele umiłowała.
Biskup kierując się do doradców rodzinnych mówił: „Siostry i Bracia, czasami samotni w świecie. Zapamiętajcie sobie tę dzisiejszą lekcję. Niech Wam będzie umocnieniem w pokusie. Bo może to Wy jesteście tymi, których Chrystus chce się doliczyć”.
Biskup mówił również: „Kiedy przyjdzie na was pokusa zwątpienia, kiedy będą się z was czasami natrząsać, kiedy będą nad wami łamać ręce, że jesteście jeszcze tacy naiwni, zacofani, tacy niedzisiejsi i kiedy wasze myśli zaczną się chwiać i wasze serca zaczną wątpić, to wtedy wracajcie do tej prawdy w Chrystusie, który stoi przed Bogiem Ojcem, jak Abraham, i wykazuje się tą swoją niewielką liczbą sprawiedliwych dzięki, którym zdolny jest ocalić świat”. „Wasze wierne stanowisko jest zbawczą przysługą czynioną Chrystusowi. Kochani, nie wątpcie nigdy w słuszność waszej prawdy wziętej od Chrystusa”.
„Z Chrystusem nie ma straconej pozycji!”
„Życzę, by ta świadomość jedności i Bożej miłości, podtrzymywała Wasze życie, piękno małżeńskiej miłości, z właściwą mocą w pokusach i w trudach codziennego życia”.
Tegoroczne rekolekcje dla doradców życia rodzinnego odbywały się w dniach 25 do 28 czerwca 2012 r. w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie.
Nauki rekolekcyjne związane z tematem roku duszpasterskiego „Kościół naszym domem” głosił ks. dr Sławomir Ałaszewski, Duszpasterz Rodzin Diecezji Pelplińskiej. Prelekcje głosili również zaproszeni goście.
Konferencja na temat przebaczenia – ks. Ałaszewski
Czas rekolekcji to również okazja ubogacenia wiedzy na tematy związane z posługą narzeczonym i małżonkom.
Antykoncepcja hormonalna Małgorzata Prusak, farmaceuta, Doktorant Instytutu Teologii Moralnej UWM w Olsztynie.
Dyskusja po prelekcji
Karmienie piersią – naturalna konsekwencja ciąży czy wybór kobiety?
Magda Odyniecka. Doradca rodzinny Archidiecezja Gdańska. Instruktor metody podwójnego sprawdzenia.
Mszy świętej na zakończenie rekolekcji przewodniczył Ks. Biskup Wiesław Śmigiel, Administrator Diecezji Pelplińskiej.
Ks. Biskup rozpoczął homilię odniesieniem do Ewangelii z dnia:
Mt 7,21-29
Nie każdy wołający do mnie: „Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz spełniający wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu będzie wołać do mnie w owym dniu: „Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy, używając Twego imienia!? I czyż nie Twoim imieniem wyrzucaliśmy demony!? I nie z Twoim imieniem czyniliśmy wiele cudów?” Jednak wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie poznałem; odejdźcie ode mnie popełniający nieprawość”. Otóż każdy, kto słucha tych moich słów i wykonuje je, podobny się stanie do człowieka mądrego, który swój dom zbudował na skale. Spadła ulewa, i ruszyły potoki, i wichry zadęły i rzuciły się na ten dom – a nie zawalił się, bo na skale ma swoje fundamenty. A każdy słuchający tych moich słów, a nie wykonujący ich, podobny się stanie do człowieka głupiego, który swój dom zbudował na piasku. Spadła ulewa, i ruszyły potoki, i wichry zadęły i uderzyły w ten dom – i zawalił się, a upadek jego był wielki”. Gdy Jezus skończył te słowa, tłumy były zdumione Jego nauką. Uczył ich bowiem jak mający władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.
Ks. Biskup Wiesław Śmigiel podkreślił, że budowa domu wymaga po pierwsze planu, po drugie sprawdzenia czy wystarczy środków na jego budowę.
Mówił, że najważniejszy jest fundament i postawił przed słuchaczami pytanie: „Co jest fundamentem mojego życia?”
Wskazał, że jedynym trwałym fundamentem jest Słowo Boże, a tym Słowem Bożym jest sam Jezus Chrystus.
Ks. Biskup zapraszał uczstników rekolekcji do tego, aby przyjęli Jezusa Chrystusa jako Słowo do swojego serca.
W dalszej części homilii Ks. Biskup wskazał na zobowiązania wynikające z przyjęcia Misji Kaninicznej, którą doradcy życia rodzinnego otrzymują od Kościoła. Jest to zadanie budowania swojego życia na Słowie oraz prowadzenia innych do Słowa.
Ksiądz Biskup Wiesław powiedział, że w różnych momentach życia Kościoła niektóre zadania wydają się ważniejsze od innych. Dzisiejsza sytuacjia w świecie powoduje, że duszpasterstwo rodzin staje się pierwszym zadaniem Kościoła.
Ks. Biskup Wiesław na koniec powiedział, że rodzina jest wielką wartością i w związku z tym wszyscy mamy za zadanie obronę rodziny.
Po zakończonej Mszy św. Ksiądz Biskup wręczył Misje Kanoniczne 52 osobom, które w roku akademickim 2011/2012 ukończyły szkolenie doradców życia rodzinnego w dekanatach starogardzkim i kartuskim.
Rekolekcje dla świeckich doradców życia rodzinnego trwały od 25 do 28 czerwca 2011r.
Rekolekcje poprowadził ks. prałat Stanisław Łada, proboszcz parafii Podwyżczenia Krzyża Świętego w Pruszczu Gdańskim.
Posługę rodzinie traktuje on jako priorytet w swojej pracy duszpasterskiej. Ks. prałat jest założycielem wspólnoty „Przymierze rodzin” oraz kapelanem Centrum Ochotników Cierpienia. Jest on znany jako bardzo zaangażowany w swoją posługę diecezjalny duszpasterz osób niepełnosprawnych i chorych archidiecezji gdańskiej.
Do udziału w rekolekcjach zobowiązani byli pracownicy poradnictwa rodzinnego diecezji pelplińskiej.
